Swart bezit 4 bijzondere titels. Naast erelid van Ajax is hij ook bondsridder van de KNVB, geridderd door de Koningin and ereburger van Amsterdam.
Swart vierde 8 landskampioenschappen met Ajax. Bij een kwart van alle 32 landstitels van Ajax was hij als speler betrokken.
Er prijken liefst 3 Europacups op de palmares van Swart. In 1971, 1972 en 1973 won hij met Ajax drie keer op rij de Europacup I.
.
603 wedstrijden voor Ajax – 228 doelpunten voor Ajax
PETACH TIKVA – Cor Pot kan Israël – ondanks de nederlaag in de halve finale tegen Italië (1-0) – vanmiddag met de borst vooruit verlaten. De bondscoach van Jong Oranje wisselde in de laatste groepswedstrijd tegen Spanje elf spelers en voorvoelde dat bij eliminatie door de Italianen zijn kop eraf zou gaan . De prima eerste helft van Nederland voorkwam dat, maar die nam niet weg dat het door Louis van Gaal belangrijk gemaakte EK onder 21 een modaal jeugdtoernooi was gebleken en voornamelijk buiten het veld leerzaam was geweest. „Als je het op de man af vraagt, dan vind ik dat ik heb gefaald”, was Pot hard voor zichzelf.
Met het oog op het ‘grote’ WK van volgend jaar in Brazilië stond Van Gaal niet alleen twaalf A-internationals, maar ook drie stafleden af aan Pot, die in een lastig parket werd gemanoeuvreerd. Naar de buitenwereld toe speelde hij de onafhankelijke bondscoach („Ik heb geen contact met Louis, ik bepaal”) en ging hij zelfs de strijd met hem aan („Zijn kritiek doet me niks”).
In werkelijkheid had Van Gaal, die hoogstpersoonlijk naar Petach Tikva reisde om de halve finale te zien, een grotere vinger in de pap dan iedereen wilde doen geloven. De beslissing om tegen Spanje een heel ander elftal het veld in te sturen kwam uit de koker van Van Gaals staf. En op de wedstrijddag schoof hij – onder het mom van een kop koffie – op het terras van strandtent Gordo in Tel Aviv aan bij zijn collega.
Na de nederlaag tegen de Italianen – fout invaller Mike van der Hoorn, doelpunt Fabio Borini – is de vraag gerechtvaardigd hoe verstandig het voor ‘Nederland opleidingsland’ was om in Israël het prestatieve te laten prevaleren. „Wij als staf vinden dat we Europees kampioen moeten worden”, legde Van Gaal de lat hoog. Hij zal lijdzaam hebben moeten constateren dat Jong Oranje door Duitsland één helft van het veld werd geblazen, door een vroege rode kaart niet werd getest tegen Rusland en het duel met Spanje liet lopen. Voeg dat bij de nederlaag tegen Italië en het is duidelijk dat het EK – ondanks bij vlagen uitstekend voetbal – niet is geworden wat iedereen ervan had gehoopt en verwacht.
Sterker, als Pot – zoals hij diep in zijn hart wilde – er met zijn spelers elke wedstrijd vol had kunnen invliegen, hadden tien van de twaalf potentiële WK-gangers in elk geval de krachten kunnen meten met hun sterke leeftijdsgenoten uit Duitsland, Italië én Spanje. Dat Pot of Van Gaal of de KNVB (vul zelf maar in) voorkwam dat de hongerige internationals op 12 juni tegen de Spanjaarden, de grootste talenten van Europa, konden sparren, is een gemiste kans.
Zoals er tegen Italië ook op voetbalgebied mogelijkheden om zeep werden geholpen. „Als ik de eerste helft zag, vond ik ons echt fantastisch spelen met heel goed positiespel, mooie aanvallen. Maar de laatste fase – en daar gaat het om in het voetbal – was niet goed genoeg”, was na het duel met de Azzurrini de sombere conclusie van Pot, die een aantal spelers prees. „Ik vond Marco van Ginkel de revelatie, met name in de openingswedstrijd tegen Duitsland. Tegen Italië speelden Stefan de Vrij en Bruno Martins Indi fantastisch en was Kevin Strootman de absolute uitblinker. Hij heeft gaatjes lopen dichten, was overal bij betrokken en zijn passing was goed. En ik vond Maher super.”
Daarom geeft het extra te denken dat de halve finale het eindstation was. Blijkbaar ontbreekt in deze lichting de extra kwaliteit om – als het moeilijk wordt – het verschil te maken. Zelfs in een toernooi met leeftijdsgenoten. Het merendeel van de selectie spoelde de kater van het toernooi gisteren weg op het strand van Tel Aviv.
Gevraagd naar – naast de standaardriedeltjes van ‘drie weken op elkaars lip zitten’, ‘het schema van een toernooi ervaren’ en ‘de druk voelen’ – de belangrijkste les van het EK, dacht Pot even na. „Dat het bij toernooivoetbal – en dat geldt zo ook in Brazilië – in één moment afgelopen kan zijn. En het kan zoals tegen Italië volledig tegen de verhoudingen in gebeuren.”
Maar dat had de drie weken lang nadrukkelijk in het spelershotel aanwezige technisch manager Mo Allach ook zonder de vier duels in het Midden-Oosten hopelijk wel kunnen bedenken. Tijdens de evaluatie van dit toernooi zal Allach los van de bondscoach als onafhankelijke technische baas (mede) moeten bepalen of in de toekomst ‘presteren’ of – zoals bij de Duitsers en Spanjaarden – ‘opleiden’ centraal komt te staan.
Italië-Nederland 1-0. (0-0). 78. Borini. arbiter: Hategan (Roe) Toeschouwers: 10.123; Geel: Borini, Blind,Martins Indi, Verratti, Gabbiadini,Donati, Sansone.
Italië: Bardi, Donati, Bianchetti, Caldirola, Regini, Florenzi, Rossi (Crimi/ 90+2), Verratti, Insigne (Sansone/85), Borini, Immobile (Gabbiadini/62).
Nederland: Zoet, Van Rhijn, De Vrij (v.d.Hoorn/75), Martins Indi, Blind (Fer/ 84), Van Ginkel, Maher, Strootman, Wijnaldum, L. de Jong, John (Depay/69).
PETACH TIKVA – De fouten van Stefan de Vrij (21) en Bruno Martins Indi (21) bleven tegen Duitsland en Rusland zonder noodlottige gevolgen. „Maar dat kan tegen Italië anders zijn”, beseft De Vrij dat het centrale verdedigingsduo van Jong Oranje zich vanavond in de halve finale van het EK onder 21 geen missers kan permitteren. „Zulke tegengoals mogen ons niet meer overkomen”, doelt zijn drie dagen jongere maat Martins Indi op de berg ervaring van het tweetal bij Feyenoord en in het Nederlands elftal. „Dit was gewoon slecht.”
„Drie doelpunten incasseren in twee duels is te veel”, laat De Vrij, de rechterkant van het duo, de toegekeken laatste groepswedstrijd tegen Spanje buiten beschouwing. „Nee, dat is geen gemakzucht, omdat we ook in het grote Oranje staan. En dat de verwachtingen te hoog zijn gespannen, is – denk ik – helemaal onzin. Ik vind juist dat de bondscoach veel van ons mag eisen. We moeten gewoon heel kritisch naar onszelf toe zijn”, aldus de linkerhelft.
En dat ís de Feyenoorder, die onder Ronald Koeman als linksback opereert. „Goals draai je niet meer terug. Het enige wat je kunt doen, is ervan leren door streng voor jezelf te zijn. Maar ook als je een mooi resultaat haalt, moet je je eigen prestaties tegen het licht houden. Van de goede dingen word je ook wijzer”, aldus Martins Indi. „Dit EK is een heel goed podium om te zien wie je bent, waar je als voetballer staat en hoe je met deze verwachtingen, druk, blijdschap en teleurstellingen kunt omgaan. Dit toernooi gaat op weg naar het WK in Brazilië zeker tellen.”
De 2-1 van de Russen wilde hij het liefst in de spelersbus naar het hotel al bekijken. „Ik heb de beelden iets later teruggezien”, lacht Martins Indi in het zonovergoten Israël zijn tanden bloot. „Voor mijn gevoel wilde ik per se vooruitspelen, maar de bal lag niet goed ‘op’ mijn linkerbeen, omdat de aanname niet goed was.”
Maar niet alleen het balverlies rekende hij zichzelf aan. „Ook het inkoppen van Alan Dzagoev heb ik geanalyseerd. Ik denk niet dat ik bij de bal kon, maar wat ik besefte, was dat ik beter niet had kunnen teruglopen naar de goal. Ik had om me heen moeten kijken waar de tegenstanders stonden. Dat is een kwestie van gewoon beter oriënteren”, zegt de verdediger, die echter niet in de slechte momenten blijft hangen. „Ik kan zo’n treffer onmiddellijk van me afzetten. Dat moet ook, want anders maak je gegarandeerd nog meer fouten.”
De Vrij verheugt zich inmiddels op de clash van vanavond. „Het is de halve finale, dus we zullen honderd procent – en misschien nog wel meer – geconcentreerd moeten zijn. Maar dat geldt niet alleen voor Bruno en mij. Als wij hier het toernooi willen winnen, moet echter iedereen vanaf nu optimaal presteren, het maximale van zichzelf eisen. En als team moeten we elkaar door dik en dun steunen.”
Iets wat de twee Feyenoorders onderling overigens altijd doen. „Ik ken Stefan al lang. We weten daardoor wat we aan elkaar hebben en vullen elkaar heel goed aan”, zegt Martins Indi en bewijst De Vrij door vloeiend het woord over te nemen. „ Bruun en ik zijn echt heel goede vrienden geworden. Het is heel prettig als je daardoor ook in het veld ook op elkaar kunt bouwen. Je krijgt steeds meer automatismen. En die zullen we tegen Italië nodig hebben, want de Italianen hebben voorin heel veel kwaliteit.”
Martins Indi: „Ik weet wat Steef – in een bepaalde situatie – doet en wanneer. Elk centraal verdedigingsduo weet hoe het spitsen moet tegenhouden. Maar juist op onvoorziene momenten gaat het erom dat je het samen oplost.”
Als dat tegen het sterke Italië lukt, is het ultieme doel – de EK-titel – weer een stap dichterbij. „We hebben vanaf dag één uitgesproken wat we van onszelf eisen”, zegt De Vrij. „De individuele kwaliteiten om die beker te bemachtigen, hebben we. Maar geluk is ook een factor”, waarmee Martins Indi nog één keer laat zien dat het tweetal ook buiten de lijnen van het HaMoshava-stadion een ingespeeld duo vormt.
Bron: De Telegraaf
Is flow Jong Oranje door nederlaag tegen Spanje (3-0) doorbroken? Of sparen hele elftal meesterzet?
BAL BIJ SPELERS
PETACH TIKVA – Na de kansloze, maar desondanks nietszeggende nederlaag tegen Spanje (3-0) wordt zaterdag duidelijk of Cor Pot zich door anderen naar de uitgang van het EK heeft laten dirigeren of juist op het paard is geholpen. Tijdens de halve finale tegen Jong Italië zal blijken of de ervaren bondscoach er verstandig aan heeft gedaan zijn oor te luister te leggen bij de medische staf en door Louis van Gaal aangedragen specialisten. Is de flow doorbroken? Of was het een meesterzet om elf (!) jongens rust te gunnen?
Het opstellen van – op derde keeper Nick Marsman na – alle reserves tegen de Spanjaarden kan niet uit de koker van Pot zijn gekomen. Hij is tot de orde geroepen door Van Gaal c.s. Al sierde het de coach van Jong Oranje wel dat hij de volledige verantwoordelijkheid nam voor Jong Oranje B. „De medische en technische staf komen met adviezen en je hebt als coach de kans om die op te volgen of je eigen weg te gaan. In deze moderne tijd zijn trainers niet meer zulke alleenheerser als we vroeger waren. Dus dat doen we in goed overleg”, gaf Pot indirect toe dat Van Gaals invloed zich – getuige de mening van inspanningsfysioloog Jos van Dijk en fysiektrainer René Wormhoudt – niet beperkte tot kritiek vanuit China.
Maar als een plek bij de laatste vier – met twaalf A-internationals in de selectie – het abrupte en roemloze eindstation van Pots bondscoachschap blijkt, zal de Rotterdammer zich nog wel eens achter de oren krabben.
Zeker omdat Pot ook wist hoe het Marco van Basten, die op EURO 2008 tegen Roemenië tien basisspelers wisselde, met de onmiddellijke uitschakeling tegen Rusland was vergaan. „Achteraf is het altijd makkelijk oordelen”, houdt Pot voor zaterdag ook terdege rekening met de verkeerde afloop.
In de aanloop naar het derde groepsduel was Pots opmerkelijke ommezwaai moeilijk te verklaren. Vaak gaan trainers – zeker aan het einde van hun carrière – liever op hun eigen manier ten onder, dan concessies te doen, maar de bondscoach van Jong Oranje niet. „Ik vind ritme belangrijker dan rust”, zei Pot na de knappe 5-1 overwinning op Rusland misschien wat impulsief. Twee dagen later – en na gesprekken met de medici, Van Dijk en Wormhoudt – had hij zijn mening bijgesteld. „Ik geloof niet zo in dat ritme. Ik geloof in de rust die een speler nodig heeft.” En wat te denken van een andere quote na plaatsing tegen Rusland. „Ik zal geen heel elftal sparen. We willen nog beter op elkaar ingespeeld raken en geen zand in de motor krijgen. Je moet hooguit aan drie, vier of vijf spelers denken.” Pot had het daadwerkelijk gezegd en wisselde vervolgens een heel elftal.
Het was voor Pot – op zijn eerste en laatste eindtoernooi – met de priemende ogen van Van Gaal in zijn rug zichtbaar wennen. Binnen drie minuten sprak hij zich ook op een ander vlak tegen. „Ik moet zeggen dat de jongens die niet spelen ongelooflijk scherp trainen en de sfeer goed houden. (…). Ik heb de kans om ze te belonen. Dat is ook zo”, zei hij. Om – nadat de rol van reserveaanvoerder Bram Nuytinck aan de orde was gekomen – het volgende te zeggen. „Het is hier geen kinderspeeltuin. Belonen, daar doe ik dus niet aan, normaal gesproken. Professionals moeten weten dat de besten spelen.”
Het is zaterdag aan die beste spelers om antwoord te geven. Tegen de Italianen – winnaar van groep A – kan Jong Oranje bewijzen waarom iedereen – inclusief de twaalf A-internationals – zó dolgraag meewilde naar Israël. Pot wordt door alle spelers binnen de zelfbenoemde ‘vriendengroep’ geroemd vanwege de ontspannen sfeer, waardoor iedereen zo lekker in zijn vel zit. De veelvuldig uitgesproken waardering voor de aimabele, charmante coach, die achteloos de kwalificatie doorliep en op het EK op zijn dooie akkertje de ‘poule des doods’ overleefde, moet nu worden omgezet in daden.
De jongens die overmorgen het vertrouwen krijgen, zullen voor Pot door het vuur moeten gaan. Al is het alleen, omdat de bondscoach – en niemand anders – om zijn oren wordt geslagen voor de keuze voor het B-team tegen de Spanjaarden. Ondanks het feit dat ook Italië, Noorwegen en Spanje in het laatste groepsduel gedeeltelijk die weg bewandelden. En als de spelers hem een glorieus afscheid als Europees kampioen gunnen, wordt hij geprezen om zijn beslissing. Wat hij ook heeft gezegd en hoe vaak hij zichzelf ook heeft tegengesproken. Zo opportunistisch is de voetbalwereld ook wel weer…
Jong Spanje – Jong Oranje 3-0 (2-0). 26. Morata 1-0, 32. Isco 2-0, 90. Vazquez 3-0. Scheidsrechter: Hategan (Roe). Gele kaarten: Illaramendi, Morata (Spanje), Hoesen, Fer (Nederland).
Jong Oranje: Bizot; Leerdam, Van der Hoorn, Nuytinck, Van Aanholt; Clasie, Fer, Vilhena (71. Maher); Jozefzoon, Hoesen, Depay.
Ajax nieuws
Wij zijn Ajax Amsterdam 