Testtoernooi van Louis van Gaal voor WK in Brazilië schiet doel voorbij
EK OM SNEL TE VERGETEN
PETACH TIKVA – Cor Pot kan Israël – ondanks de nederlaag in de halve finale tegen Italië (1-0) – vanmiddag met de borst vooruit verlaten. De bondscoach van Jong Oranje wisselde in de laatste groepswedstrijd tegen Spanje elf spelers en voorvoelde dat bij eliminatie door de Italianen zijn kop eraf zou gaan . De prima eerste helft van Nederland voorkwam dat, maar die nam niet weg dat het door Louis van Gaal belangrijk gemaakte EK onder 21 een modaal jeugdtoernooi was gebleken en voornamelijk buiten het veld leerzaam was geweest. „Als je het op de man af vraagt, dan vind ik dat ik heb gefaald”, was Pot hard voor zichzelf.
Met het oog op het ‘grote’ WK van volgend jaar in Brazilië stond Van Gaal niet alleen twaalf A-internationals, maar ook drie stafleden af aan Pot, die in een lastig parket werd gemanoeuvreerd. Naar de buitenwereld toe speelde hij de onafhankelijke bondscoach („Ik heb geen contact met Louis, ik bepaal”) en ging hij zelfs de strijd met hem aan („Zijn kritiek doet me niks”).
In werkelijkheid had Van Gaal, die hoogstpersoonlijk naar Petach Tikva reisde om de halve finale te zien, een grotere vinger in de pap dan iedereen wilde doen geloven. De beslissing om tegen Spanje een heel ander elftal het veld in te sturen kwam uit de koker van Van Gaals staf. En op de wedstrijddag schoof hij – onder het mom van een kop koffie – op het terras van strandtent Gordo in Tel Aviv aan bij zijn collega.
Na de nederlaag tegen de Italianen – fout invaller Mike van der Hoorn, doelpunt Fabio Borini – is de vraag gerechtvaardigd hoe verstandig het voor ‘Nederland opleidingsland’ was om in Israël het prestatieve te laten prevaleren. „Wij als staf vinden dat we Europees kampioen moeten worden”, legde Van Gaal de lat hoog. Hij zal lijdzaam hebben moeten constateren dat Jong Oranje door Duitsland één helft van het veld werd geblazen, door een vroege rode kaart niet werd getest tegen Rusland en het duel met Spanje liet lopen. Voeg dat bij de nederlaag tegen Italië en het is duidelijk dat het EK – ondanks bij vlagen uitstekend voetbal – niet is geworden wat iedereen ervan had gehoopt en verwacht.
Sterker, als Pot – zoals hij diep in zijn hart wilde – er met zijn spelers elke wedstrijd vol had kunnen invliegen, hadden tien van de twaalf potentiële WK-gangers in elk geval de krachten kunnen meten met hun sterke leeftijdsgenoten uit Duitsland, Italië én Spanje. Dat Pot of Van Gaal of de KNVB (vul zelf maar in) voorkwam dat de hongerige internationals op 12 juni tegen de Spanjaarden, de grootste talenten van Europa, konden sparren, is een gemiste kans.
Zoals er tegen Italië ook op voetbalgebied mogelijkheden om zeep werden geholpen. „Als ik de eerste helft zag, vond ik ons echt fantastisch spelen met heel goed positiespel, mooie aanvallen. Maar de laatste fase – en daar gaat het om in het voetbal – was niet goed genoeg”, was na het duel met de Azzurrini de sombere conclusie van Pot, die een aantal spelers prees. „Ik vond Marco van Ginkel de revelatie, met name in de openingswedstrijd tegen Duitsland. Tegen Italië speelden Stefan de Vrij en Bruno Martins Indi fantastisch en was Kevin Strootman de absolute uitblinker. Hij heeft gaatjes lopen dichten, was overal bij betrokken en zijn passing was goed. En ik vond Maher super.”
Daarom geeft het extra te denken dat de halve finale het eindstation was. Blijkbaar ontbreekt in deze lichting de extra kwaliteit om – als het moeilijk wordt – het verschil te maken. Zelfs in een toernooi met leeftijdsgenoten. Het merendeel van de selectie spoelde de kater van het toernooi gisteren weg op het strand van Tel Aviv.
Gevraagd naar – naast de standaardriedeltjes van ‘drie weken op elkaars lip zitten’, ‘het schema van een toernooi ervaren’ en ‘de druk voelen’ – de belangrijkste les van het EK, dacht Pot even na. „Dat het bij toernooivoetbal – en dat geldt zo ook in Brazilië – in één moment afgelopen kan zijn. En het kan zoals tegen Italië volledig tegen de verhoudingen in gebeuren.”
Maar dat had de drie weken lang nadrukkelijk in het spelershotel aanwezige technisch manager Mo Allach ook zonder de vier duels in het Midden-Oosten hopelijk wel kunnen bedenken. Tijdens de evaluatie van dit toernooi zal Allach los van de bondscoach als onafhankelijke technische baas (mede) moeten bepalen of in de toekomst ‘presteren’ of – zoals bij de Duitsers en Spanjaarden – ‘opleiden’ centraal komt te staan.
Italië-Nederland 1-0. (0-0). 78. Borini. arbiter: Hategan (Roe) Toeschouwers: 10.123; Geel: Borini, Blind,Martins Indi, Verratti, Gabbiadini,Donati, Sansone.
Italië: Bardi, Donati, Bianchetti, Caldirola, Regini, Florenzi, Rossi (Crimi/ 90+2), Verratti, Insigne (Sansone/85), Borini, Immobile (Gabbiadini/62).
Nederland: Zoet, Van Rhijn, De Vrij (v.d.Hoorn/75), Martins Indi, Blind (Fer/ 84), Van Ginkel, Maher, Strootman, Wijnaldum, L. de Jong, John (Depay/69).